Lisa Pace siedziała obok ekranu projektora w sali konferencyjnej w hotelu w Nowym Jorku. Została przedstawiona w tłumie jako 76 przypadków raka skóry. "Właściwie", powiedziała, wchodząc na przód pokoju. "To 77. Właśnie dostałem wyniki innej biopsji.
"Pace jest jasnoskóry, ale nie blady. Trener koszykówki Division I na Long Island University Brooklyn spędza większość dni pracy w domu, poza słońcem. Jest zdrowa, aktywna i każdego dnia ma krem przeciwsłoneczny. Jednak w wieku 37 lat miała raka skóry tyle razy, że ciężko jest to zgłębić dla większości osób. Sprowadza ją do jednego: opalania w domu. I choć zatrzymała się wiele lat temu, przez resztę życia będzie musiała uporać się z drastycznym wzrostem ryzyka zachorowania na raka.
"Teraz bardziej mnie przeraża, że mam wykształcenie i wiem, co to jest i co robić" - wyjaśniła. "I przeraża mnie to dla ludzi, którzy nie wiedzą, co powinni robić i nie są kontrolowani [na raka skóry]".
"To było ważne."
Pace dorastał w małym miasteczku Hunstville w stanie Tennessee. Jak większość dzieciaków dużo grała na zewnątrz, strzelając do obręczy, pływając i szukając zakopanego skarbu. Od czasu do czasu dostała oparzenia słoneczne, które uspokajała rośliną z aloesu w domu jej rodziny, ale nie była szczególnie wrażliwa na słońce. Każdego lata kończyła się rozpryskiwaniem piegów na jej ramionach. Matka nazywała je pocałunkami aniołów, ale Pace ich nienawidziła i raz próbowała je wyszczotkować podkładką SOS, pozostawiając skórę zakrwawioną i surową.
 |
W 1994 roku wyjechała do college'u na Eastern Kentucky University. Rozejrzawszy się po kampusie, uświadomiła sobie, że jest bardzo niewielu ludzi, którzy zostali tak bardzo pocałowani przez anioły. Widziała wiele naprawdę opalonych kobiet - i wszędzie podpisywała garbarnie.
"Po raz pierwszy byłem poza domem, a opalanie było sposobem na dopasowanie" - wspomina. "Nie chciałem, żeby ktoś się ze mnie nabijał lub mówił:" świecisz w ciemnościach ". To było najważniejsze. Nie chciałem, żeby mnie to nie obchodziło. Podążała więc za drogowskazami wiodącymi wzdłuż głównej drogi kampusu i próbowała się opalić.
"Kilka pierwszych razy, kiedy byłem, zostałam spalona" - mówi Pace. Zamiast rozpocząć krótką sesję, aby sprawdzić swoją tolerancję, "po prostu poszłam na to i zostałam przez 30 minut. Spaliłem się tak źle, że nie mogłem założyć ubrań. To było okropne. Czekała, aż oparzenie się zagoiło, a potem wróciła. Odwiedzała różne salony, dowiadując się, które łóżka były mocniejsze, które były słabsze i jaka była tolerancja skóry. W końcu wymyśliła formułę, która pozostawiłaby ją na tyle ciemną, by wyglądać, jakby zawsze była z powrotem z plaży. Pod koniec pierwszego semestru jeździła raz w tygodniu, potem co trzy dni. "Kiedy już zbudowałem opaleniznę, nigdy nie pozwoliłem sobie zbytnio oddalić się od koloru. Były punkty, w których chodziłem każdego dnia, aby zachować dokładnie taki kolor, jaki chciałem ", mówi.
Trzymała się swojej rutyny przez cztery lata w Eastern Kentucky, przechodząc pomiędzy klasami i korzystając ze specjalnych promocji na tydzień powrotu do domu, aby obniżyć koszty. Była uzależniona i straciła z oczu wygląd jej skóry. "Byłem zbyt ciemny", powiedziała po prostu.
W rzeczywistości było tak ciemno, że kiedy kręciły się starsze zdjęcia, używała makijażu, aby złagodzić kolor jej skóry. Na jej zdjęciu była opalona wszędzie oprócz twarzy, która w porównaniu z nią jarzyła się bielą.
Połączenie alarmowe pozostało bez odpowiedzi
Kontynuowała opalanie po ukończeniu studiów i studiach podyplomowych. W 2000 roku dostała swoją pierwszą pracę, jako trener koszykówki w stanie Missouri w południowo-wschodniej. Jej matka namawiała ją, aby skorzystała z ubezpieczenia zdrowotnego na stanowisku i zobaczyła tylu lekarzy, z którymi mogłaby się umówić. Poszła do dermatologa, który znalazł dwie podejrzane plamki na prawej nodze i zrobił biopsję.
Pace nic o tym nie myślał, nie zadawał pytań i opuścił biuro. Niedługo potem wyruszyła do Las Vegas podczas rekrutacji. Była w pokoju hotelowym, miała iść na kolację, kiedy zadzwoniła na komórkę. Biopsje były zarówno pozytywne; musiała wrócić i zaplanować operację.
Ale nie powiedziała: "Nie wiedziałem, co to znaczy. Mój pomysł na raka skóry był jakimś małym, łuszczącym się miejscem na skórze, a oni nakładali na niego trochę kremu i odpadłoby. Pomyślałem: "Nie opuszczam Las Vegas. To mój pierwszy raz, trenuję i świetnie się bawię. Zadzwoniłem dopiero kilka dni po moim powrocie.
"Kiedy w końcu zadzwoniła, lekarz powiedział jej, że to czerniak i skierował ją do specjalisty w St. Louis, który nie był w stanie potwierdzić diagnozy (wyniki były niejednoznaczne), ale natychmiast zaplanował ją na operację. To, co wyglądało jak dwie małe plamki wielkości gumek do ołówków - jeden biały, jeden czerwonawy - wymagało wycięcia znacznych kawałków skóry i mięśni z jej uda i łydki, pozostawiając głębokie rany i blizny o średnicy prawie trzech cali. Pace opuścił szpital zabandażowany i przez tydzień nie mógł chodzić bez kul.
"Można by pomyśleć, że byłaby to dla mnie przebudzenie", mówi. Ale tak nie było. Kontynuowała garbowanie w oka mgnieniu. "Wciąż miałem w głowie, że musiałem być ciemny. Myślałem, że to normalne. "Ona nazywa to" najgłupszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiłem ".
 |
Dopiero trzecie wystąpienie raka skóry sprawiło, że niebezpieczeństwo naprawdę dotarło do domu. Na środku lewego policzka była mała biała plama, o połowę mniejsza od tych, które zdjęła z nogi. "Kiedy je wyjęli, wyjęli kawałek z mojego policzka. To było bardzo emocjonalne, ponieważ było na mojej twarzy i cały czas trenowałem przed ludźmi "- wspominała. "Pamiętam, że myślałem:" To jest prawdziwe życie, to jest przerażające, to jest rak ".
"Upokorzenie chodzenia z gabinetu lekarskiego z ogromnym bandażem na twarzy podkreślało, jak nagle przerażone było tempo. Przypomina sobie uczucie, jakby wszyscy na nią patrzyli, pamięta, że jest zbyt zawstydzona, aby wydostać się z samochodu, co kilka dni musi zmieniać bandaż, a później nie może pokryć rany makijażem. "Było czerwone, bardzo zauważalne, trochę dłużej niż palec. Wyglądało na to, że nigdy się nie zagoi. "
Tak było. Ale zostawiło bliznę. Na więcej sposobów niż jeden.
Niekończąca się historia
Potem Pace zaczął spotykać się z dermatologiem co trzy do sześciu miesięcy. Za każdym razem, gdy przeprowadzała się do nowego miasta, szybko znalazła lekarza. I każdy doktor znalazł więcej przypadków raka skóry. Zanim przybyła do Nowego Jorku latem 2010 roku, mniej niż 10 lat po pierwszej diagnozie, przeszła operację 44 razy. Większość dotyczyła raka podstawnokomórkowego, najczęstszego rodzaju raka skóry u osób o jasnej karnacji. Pięć z nich to czerniak, najniebezpieczniejsza forma raka skóry, która każdego roku zabija ponad 9 700 osób w Stanach Zjednoczonych.
 |
Większość nowotworów Pace'a była na jej torsie, w okolicy rzadko wystawionej na działanie słońca. Podczas gdy rak skóry najczęściej pojawiał się na nogach, w ciągu ostatnich kilku dekad, tułów stał się najbardziej popularnym miejscem dla czerniaka u kobiet w wieku od 15 do 20 lat. Jest to najprawdopodobniej spowodowane rosnącą popularnością opalania w domu wśród młodych kobiet. . Spośród 30 milionów osób, które chodzą do solariów, 70 procent to osoby w wieku 16-19 lat. Czterdzieści trzy procent studentów korzysta dziś z łóżek opalających, które emitują promieniowanie UV 15 razy silniejsze niż słońce. W latach 2000-2009 częstość występowania czerniaka wśród kobiet wzrosła o 400 procent. Obecnie istnieje więcej przypadków raka skóry spowodowanych garbowaniem w domu niż przypadków raka płuc spowodowanych paleniem.
Arielle Kauvar jest dermatologiem Pace'a w Nowym Jorku. Od 21 lat zajmuje się operacją Mohsa, złotym standardem w leczeniu raka skóry. "W ciągu pierwszych 10 lat średnia wieku moich pacjentów wynosiła od 60 do 70 lat", mówi. "Teraz, każdego dnia, w którym wykonałem Mohsa, widzę co najmniej jedną osobę po trzydziestce, czasem więcej.
"Miała także pół tuzina pacjentów, takich jak Lisa, którzy mieli niezwykłą liczbę nowotworów skóry. To nie jest tak niezwykłe, jak mogłoby się wydawać.
 |
Czy posiadanie raka tyle razy sprawia, że jesteś ekspertem w jego wykrywaniu? Ledwie. "W niektórych przypadkach może być bardzo subtelny, jak mała czerwona plama" - wyjaśnia Kauvar. "Tak więc dla osób, które są podatne, bardzo ważne jest regularne kontrolowanie skóry przez dermatologa. Pacjentowi trudno jest powiedzieć, co jest w porządku, a co nie. "
W rzeczywistości, zaledwie kilka lat temu, Pace nosił raka podstawnokomórkowego na nosie i nie zdawał sobie z tego sprawy. Nie większy niż koniec długopisu, zmiana zniknie i wróci, a Pace po prostu myślał, że się wyrywa. "Miałem ponad 60 lat, kiedy to się stało", mówi. "Jeśli ktokolwiek powinien wiedzieć, że to powinienem być ja, a ja nie. Po prostu pomyślałem, że to pryszcz. "
Nie ma też długiej historii z rakiem, co czyni go mniej przerażającym. Pace powiedział: "Jestem bardzo pozytywną osobą i staram się otaczać pozytywnymi ludźmi, ale to trudne, ponieważ budzisz się, bierzesz prysznic i wychodzisz i szukasz czegoś nowego. Teraz patrzę na te wszystkie blizny. Są wszędzie. Nie mogę ich uniknąć. Nawet gdy szukam nowych miejsc, przypomina mi się, co zostało zdjęte. "
