Czy istnieje ewolucyjny psychologiczny powód, dla którego mężczyźni uważają, że ciężar ciała jest atrakcyjny u kobiet? Tovée i jego współpracownicy sugerowali, że używanie BMI jako podstawy wyboru partnera ma swoje zalety, ponieważ BMI zapewnia wiarygodne wskazanie zdrowia i potencjału reprodukcyjnego kobiet, Tak jak Singh argumentował w przypadku WHR. Na przykład, otyłość jest zwykle związana z powikłaniami ciąży, nieregularnościami miesiączkowymi i niepłodnością, między innymi. Ciężko niedowagowe kobiety również doświadczają nieregularnych miesiączek i nie owulacji, a jadłowstręt psychiczny wiąże się z wyższymi odsetkami poronień, wyższym przedwczesnym odsetkiem urodzeń i niższą masą urodzeniową. Tovée et al. (2002) argumentowali, że WHR ma ograniczoną użyteczność, co może wyjaśniać, dlaczego jest on tak słabym wskaźnikiem atrakcyjności ocen kobiet. Przytaczają przykład kobiet z anoreksją, które są amenorrhoiec (a zatem mają niski potencjał reprodukcyjny), ale mimo to mogą mieć WHR podobne do zdrowych kobiet. Innymi słowy, kobieta z efektywną płodnością zerową może mieć taką samą WHR jak kobieta z prawidłową płodnością. Ponadto istnieją dowody sugerujące, że dymorfizm płciowy w WHR może być wysoce zmienny, w zależności od wielu czynników, takich jak kultura, środowisko i dziedziczenie genetyczne. Jeżeli te sugestie zostaną uzasadnione, sugeruje się, że WHR jest nierzetelnym wskaźnikiem, na którym opierają się osądy atrakcyjności.
