Nie możesz odłożyć tego paska Snickersa, chociaż przysięgałeś, że masz tylko jeden kęs? Czy po zjedzeniu worka chipsów ziemniaczanych zaczynasz marudzić po więcej przekąsek? Hej, wszyscy już tam byliśmy, ale jeśli to się dzieje regularnie, a zauważysz, że ciągle podkreślasz swoje zwiększone spożycie i te negatywne uczucia stają na drodze twojej pracy lub czasu na jakość z bliskimi, możesz mieć uzależnienie od jedzenia. O co chodzi? Prawdopodobnie słyszałeś następującą frazę: "Jestem uzależniony od [wypełnij swoją ulubioną słoną / słodką / tłustą żywnością]", ale pomysł, że jedzenie może być rzeczywistym uzależnieniem, jest kontrowersyjnym tematem. Uzależnienie od żywności nie jest obecnie rozpoznawane w podręczniku diagnostyki statystycznej (DSM), przewodniku opublikowanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne i złotym standardzie klasyfikacji i identyfikacji zaburzeń psychicznych.

„WAŻYŁAM 26 KG, CZUŁAM SIĘ GRUBA” — anoreksja (Może 2024).